|
||||||||
“ With faith in one’s self and one’s dream especially... “ Eind 2016, in Nashville, begon gitarist/singer-songwriter/staalarbeider Peter Rogan aan zijn droom, de opnames van elf basis tracks (en een “reprise”) van zijn studio debuut ‘Still Tryin’ to Believe’. Een amalgaam van hedendaagse Americana, vintage rock en blues vormen de basis van de nummers die hij zelf schreef, of waaraan hij, ooit finalist/winnaar van de Great American Song Contest, mee schreef. Een groep van vijf extra muzikanten en zeven backing zangers hielpen Rogan en zijn vierkoppige band om dit te kunnen realiseren. Naast de ritme sectie (Dennis Holt: drums, percussie & Chris Donohue: bas) maakten Phil Madeire, een songwriter/multi-instrumentalist (Emmylou Harris, Alison Krause, Buddy Miller, Civil Wars) uit Nashville en gitarist/songwriter/producer Will Kimbrourgh (Jimmy Buffet, Shemekia Copeland) verder deel uit van zijn band. Het titelnummer ”Still Tryin’ to Believe” opent het album met in de intro een country-achtige ritmegitaar, waarop verder geborduurd wordt. Rogan vult de spirituele omzwervingen, die door de protagonist van het nummer zijn geuit, aan met sessiespelers (Hector Rosado: percussie) en backing vocalisten (Emma Brooke & Cliff Starkey), die een psychedelische werveling toevoegen aan het transcendente refrein. Rogan zingt: “To those who can dream, no place is far away. Knock and it will be open to you…”. In ”The Only One” duetteert hij daarna met Allison Dietz, een zangeres uit Baltimore. Het is het meest country-georiënteerde nummer van het album. Beiden zingen over een man die alleen maar zijn gekwetste dromen betreurt om te beseffen, dat dit het beste is wat hem ooit overkomen is. In het nummer horen meerdere akoestische snaarinstrumenten, waaronder viool en dobro, om de harmonieus samenvloeiende harmonieën van het duo te begeleiden. ”Kickin’ the Can” (een nummer over uitstelgedrag in elk niveau van de samenleving) vermengt rake verzen met een funky, aanstekelijke groove en een uitgebreid pop/rock koortje (Dawn Blandford, Charlene Holloway & Jacqui Thompson). Het bevat gitaarsolo's van respectievelijk Will Kimbrough en Rogan. ”River Man” is swamp blues waarin een grijze kapitein van een boot geportretteerd wordt, die zijn lot ontmoet in zijn geliefde Chesapeake Bay aan de Atlantische Oceaan in het oosten van de Verenigde Staten. In het voortstuwende ”The Rolling Mill Blues” is de dagelijkse sleur van de staalfabriek het onderwerp en is de terugkerende invloed van de Mick Jagger op Rogan’s zang goed te horen. Dit is daarna ook nog goed te horen in ”Big Green Ramber”, een van de nummers die Rogan met Madeira schreef. ”Mercy” is zowat het donkerste en meest introspectieve nummer. Kenneth Robinson, een dichter uit Nashville, schreef het nummer dat een Quentin Tarantino sfeer oproept en waarin Rogan verschroeiend op gitaar uithaalt. In het lied stelt Rogan zich de vraag: "We zijn allemaal geboren in een soort disfunctie, die ons door onze families is doorgegeven. De vraag is: wat doen we er mee?...". Rogan's veelzijdigheid komt verder tot uiting in de tedere love song ”Beautiful Honey” en ”Song for Keith”, een jazz ballade (van Chris Heslop) geschreven voor Keith Mohler, een overleden vriend. De solo op Flügelhorn (bugel) wordt gespeeld door Bob Meashey, bassist is hier Steve Varner, drummer John Riley en pianist Ron Stabinsky. Rogan schreef ”Sweet Baby Blues” in 2016, het jaar van de eerste opnames en het is Kimbrough die hier op dobro demonstreert. Van beroep is Peter Rogan vijf dagen per week elektricien in een staalfabriek in Pennsylvania. Daarnaast is hij ook al drie decennia lang een professionele gitarist, die pas de laatste jaren van songwriting een prioriteit maakte. Rogan's carrière begon in rockbands toen hij een tiener was. Rond zijn twintigste ontdekte hij folk, blues, akoestische muziek en jazz. In die tijd opende hij voor Doc en Merle Watson en Tom Paxton. Halverwege de jaren tachtig verhuisde Rogan naar NYC en studeerde hij jazz bij Leni Stern, John Abercrombie en anderen. Rogan keerde terug naar Pennsylvania, huwde en begon in 2000 te werken als elektricien en hielp zijn drie kinderen studeren. Ondanks zijn dagelijkse werk, werkte hij bijna achttien maanden lang elke dag aan zijn debuut album ‘Still Tryi’ to Believe’. In regards to the title ‘STILL TRYIN’ TO BELIEVE’, Rogan explains: “ Well, it’s related to faith and how hard that can be sometimes. Faith in God, faith in our country and others, but faith in one’s self and one’s dream especially... ” Eind 2016, met de voltooide songs in de hand, laadde Rogan zijn gitaren in zijn busje en reed hij naar Nashville voor de opnamesessies. Phil Madeira vroeg Will Kimbrough (gitaren, dobro), Chris Donohue (bas) en Dennis Holt (drums / percussie) om zich in de Butcher Shoppe Recording Studio van David Ferguson aan te melden en, om met Peter Rogan het album op te nemen. Rogan bewerkte daarna de beste instrumentale nummers en voegde er extra gitaarpartijen, Hammond orgel, percussie en lead- & achtergrondzang aan toe. Met de aanmoedigingen en steun van Phil Madeira (en na het aanleren van Pro Tools) produceerde Rogan, die sterk in zichzelf en zijn droom geloofde, de plaat zelf. Overtuig jullie zelf met ‘Still Tryin’ to Believe’ van dit sterke kunnen! “ With the encouragement and support of Phil Madeira (and after learning Pro Tools), Peter Rogan, who strongly believed in himself and his dream, produced the album itself. Convince yourself with ‘Still Tryin’ to Believe’ of this strong ability! “ - esc for www.rootstime.be
Eric Schuurmans Album track list: Album line-up: & Add. musicians: Craig Kastelnik: organ (3,7) / Ron Stabinsky: piano (4) / Hector Rosado: percussion (10) / Brittan Hassler: percussion (10) / Rickie Simpkins: fiddle (2)& Add. vocs: Dawn Blandford, Charlene Holloway & Jacqui Thompson (3-4,6-7,9-10) / Emma Brooke (1,4,12) / Allison Dietz: vocs (2,7-8) / Jordan Shomper (8) / Cliff Starkey (1,7-8,12) Discography PETER ROGAN:
|
||||||||
|
||||||||
.jpg)
.jpg)
